Siyasi konulara girmeye pek niyetli değilim. Ama bazen gerekli oluyor. Eski siyasilerin çok seviyeli olduğu yönünde sosyal medyada yapılan paylaşımları görünce, sadece gülüyorum. Eskiden de Demirel ve Ecevit, birbirlerine söylemedikleri lâf bırakmazlardı. “Kör ölünce badem gözlü, kel ölünce sırma saçlı olur.” misali yani.
Ben bu yazımda MHP ve Ülkücülerle ilgili tespitlerimi yazmak istedim. MHP yönetiminin gerek uygulamaları, gerekse Ülkücülere karşı hain, müptezel, çamur, çukur v.s. gibi söylemleri ve hakaretleri hiç içime sinmedi. Genel merkezin bu tutumunu seviyeyi düşürmeden eleştirmekte bir sorun yok, eleştiriyoruz da zaten.
Bu yazıyı yazmamın asıl sebebi Ozan Arif… 1975 – 1980 arasında ülkücü camianın vazgeçilmez ozanıydı. Eserleri gençlere moral ve motivasyon verirdi. Kasetleri siyasi faaliyetlerde kullanılırdı. Ülkü Ocakları gecelerinin vazgeçilmezlerindendi. Abdülvahap Kocaman ve Hilmi Şahballı’yı da bu arada sayalım.
Ben hiç Ozan Arif kaseti almadım. 12 Eylül döneminde 7 yıl sakıncalı görülerek tayinimin çıkmamasına ve Kenan Evren’e duyduğum nefrete rağmen, Evren hakkında yazdığı şiirler hoşuma gitmedi. O üslubu nefsim beğense de devlete olan saygım buna izin vermedi.
Bizim yere göğe sığdıramadığımız bu âşıkların, sanatçıların konser organizasyonu dönemlerinde organizatörlere yaptıklarını yazsam hepsinden iğrenirsiniz. Bunlar ücretlerinin tam olduğunu görmeden ve tamamını almadan sahneye çıkmazlar. Oralara hiç girmeyelim. Siz hayalinizdeki âşıkları yaşatmaya devam edin.
12 Eylül darbesi olunca, solcu ve sağcı birçok kişi yurt dışına kaçtı. Cem Karaca, Melike Demirağ ve ismini hatırlayamadığım birçok kişi, bizden de Ozan Arif kaçtı. Kenan Evren’e yazdığı hakaret şiirleri o döneme aittir. Yine o dönemde “Vatanımı Özledim” bestesi vardır ki, dinleyince duygulanmayan yoktur. Neyse…
Hükümet üzerindeki asker baskısı azalınca ve dış baskılar artınca Turgut Özal bunların dönmeleri halinde tutuklanmayacaklarını taahhüt etti. Cem Karaca döndü ve havaalanında vatan toprağını öptü. Vatan haini(!) Melike de hemen döndü vatanına. Yani yurt dışındaki tüm solcu sanatçılar döndü, tek dönmeyen vatansever Milliyetçi Ülkücü Hareketin Ozanı, gençlerin idolü “Vatanımı özledim” diye şiirler yazan besteler yapan ozan Arif’ti. Çünkü Almanya’ya kapak atmıştı, rahatı keyfi yerindeydi. Bir ara geldi Türkiye’ye bir hafta zor durdu. Zaman zaman sağlık sorunları olduğunda ülkemize geliyor.
Ozan Arif yeni bir şiir yazmış. Seviyesinde bir değişiklik yok. Kırk yıl önceki seviyesini koruyor. Yazdıklarınız doğru olsa bile, üslubunuz sorunluysa o şiirin benim gözümde hiç değeri yoktur. Umut olarak görülen bir siyasetçinin de bu şiiri sosyal medyada retweet etmesini, beğenmesini ve paylaşmasını kendisine hiç yakıştıramadım. Ama O kendine yakıştırmış.
Başkalarını bilmem ama ülkücü ozanlar “kâğıttan kaplan” gibidir. Gecelere çağırılmazsanız, listeden silinirseniz bir “hiç” olursunuz ve unutulur gidersiniz…
Sözümü Mevlana’dan bir alıntı ile bitireyim.
Nice insanlar gördüm üzerinde elbise yok
Nice elbiseler gördüm içinde insan yok!
- - - -
sayin duman beni̇m duygularimi yazmişsiniz.tamamen katiliyorum dik duruş bu olmamali.