Mûzip kaymakam köylüye takılır:
-Emmi der, çocuğunu kucağına almışsın, anasına da binmişsin, nere gidersin böyle.?
Kendini eşek yerine koyan ama kim olduğunu da bilmediği kaymakama bozulan köylü okkalı bir cevap yapıştırır:
-Efendi, bunu ben senin gibi böyük adam olsun diye mektebe yazdırmağa gotürüyom...!
Köylünün de kendisini eşek yerine koymasına bozulan kaymakam, adamın köyünü ve kim olduğunu şöförüne sordurup öğrenir ve o hızla yola devam eder.
Söförüne, ilçenin pazarına muhakkak geleceğini bildigi adamın geldiği gün makamına getirilmesini tembihler.
Nihayet ertesi hafta ilçenin pazar yerinde aranıp bulunan adama, kendisini kaymakamın beklediğini söyleyen polisler kendileriyle gelmesini söylerler. Ben gaymakamı tanımam bilmem ne işim olur ki dediyse de; geçen akşamüstü yolda karşılaştıkları kişinin kaymakam olduğu hatırlatılınca adam susam silkmeğe başlar. Ve makâma gidilir.
Kalemde bir müddet oturtulup çay ikram edilir ama içmek ne mümkün, bardak titremekten tabakta gezinmektedir. Nihayet içeri alınır, oturması söylenir. Şapka ikiye bükülmüş, bacaklar bitişmiş iki büklüm vaziyette ecel terleri döken Gara Hasan'a kaymakam sâkin olmasını söylese de nâfile. Kaymakam havadan sudan sohbet açmağa çalışsa da adam ha bire gitmeğe kalkar. Mûzip kaymakam kendisine ağır ama zekîce cevap veren bu sevimli adamı biraz konuşturup dinlemek istemektedir aslında...
Nihâyet mevzuya girer:
-Hasan Emmi der, geçen gün yolda bana amma da büyük taş vurdun biliyon mu...
En saf haliyle, art niyet olmaksızın, köy yerlerinde öyle yapılan bir uygulamayı aklına getirerek:
-Gaymakamım bizim koylük yirlerde böyük ite böyük daş, guççük ite guçcük daş vururla...deyivermiş.
Kahkahalarla gülen gaymakam, bakmış ki Gara Hasanla baş edilecek değil, bi de gahve içirip yolcu etmiş.
05 Mayıs 2022
İhsan Temel